صد سال پس از گالیله،اخترشناسان،زحل را دورترین سیاره از خورشید می دانستند.اما از آن زمان تا به حال،سه سیاره بیرونی دیگر کشف شده است:

1- در سال 1781 هرشل،اورانوس را کشف کرد.

2- در سال 1846 گال به کشف نپتون نایل شد.

3- در سال 1930 تامباو توانست پلوتون را کشف کند.

از آنجا که این سیارات از زمین بسیار دورند،اطلاعات نسبتاً کمی درباره آنها داریم؛اما فضاآزماهای ویه جر،تصاویر جدید و هیجان انگیز متعددی از این سیارات برای ما ارسال می کنند.

اورانوس و نپتون تقریباً به اندازه یکدیگرند و بخش اعظم آنها از گاز و گازهای مایع تشکیل شده است.هر دو سیاره،تعدادی قمر و حلقه دارند،و جزء جهانهای سرد به حساب می آیند.دمای ابری که اورانوس و نپتون بر فراز خود دارند،حدوداً 200 درجه سانتیگراد است.

نپتون دارای دو مشخصه جالب توجه در مدار خود و در مدار یکی از قمرهای خود به نام تریتون می باشد.از دو قمر نپتون،تریتون به آن نزدیکتر است و گردش آن به دور نپتون گردشی غیر معمول است،یعنی موافق جهت عقربه های ساعت،و یا در جهتی عکس گردش قمرهای دیگر سیارات،به دور آن در حرکت است.زیرا تقریباً تمام قمرهای منظومه شمسی برخلاف جهت عقربه ساعت به گرد سیاره خود می گردند.دیگر اینکه مدار نپتون به لحاظ رابطه ای که با مدار پلوتون دارد،جالب توجه است.از سال 1979 تا به مدت بیست سال مدار پلوتون در درون مدار نپتون قرار دارد.بنابراین تا سال 1999 دورترین سیاره از خورشید نپتون خواهد بود،و نه پلوتون.

پلوتون را فقط با تلسکوپهای واقعاً بزرگ می توان تماشا کرد.البته در آن صورت نیز مثل ستاره ای دور و کم فروغ ظاهر می شود.

پلوتون کوچکترین سیاره منظومه شمسی و تقریباً به اندازه ماه است.گردش این سیاره به دور محور خود بسیار آهسته است و یک چرخش کامل آن شش روز و نه ساعت (زمینی ) طول می کشد.حال،این سیاره را با سیاره بزرگ مشتری مقایسه کنید که گردش آن به دور محورش کمتر از ده ساعت طول می کشد.

از آنجا که پلوتون دورترین سیاره به خورشید است،تعجبی ندارد که برای یک بار چرخیدن به دور خورشید،زمانی معادل 7/247 سال زمینی نیاز داشته باشد.بیشترین فاصله ای که این سیاره با خورشید می کند،7300 میلیون کیلومتر است.

اطلاعات واقعاً درست ما در مورد پلوتون اندک است.برخی اختر شناسان می پندارند که پلوتون در آغاز یکی از اقمار نپتون بوده و سپس از آن بریده است.اکنون پلوتون سیاره ای سرد،کوچک و دور است که از یخ و گرد و غبار تشکیل یافته و به لحاظ وزن نیز بسیار سبک است.قمری هم دارد به نام چارون.شاید سالها طول بکشد تا اخترشناسان در مورد چیزهایی افزون بر آنچه درباره پلوتون گفتیم،توافق کنند.

نوشته شده توسط: اورانوس

مقدمه

اورانوس هفتمین سیاره نزدیک به خورشید و سومین غول از چهار غول گازی است. جبه‌ای از گاز و یخ هسته سنگی این سیاره را پوشانده است. جو اطراف جبه غالباً از متان ساخته شده ، که این گاز باعث وجود رنگهای آبی و سبز که از مشخصات بارز این سیاره هستند، می‌شود. اورانوس در کناره‌های خارجی و سرد منظومه شمسی قرار داشته ، دمای ابرهای فوقانی آن به 210 درجه سانتیگراد زیر صفر (346- درجه فارنهایت) می‌رسد. علی رغم داشتن 15 قمر و یک منظومه حلقوی ، سطح اورانوس مشخصه خاصی ندارد. تنها مشخصاتی که تا کنون مشاهده شده‌اند چند ابر متانی هستند که در سال 1986 بوسیله کاوشگر فضایی ویجر2 کشف شدند.

 رصد اورانوس

تحت شرایط بسیار عالی ، اورانوس را می‌توان با چشم غیر مسلح دید. هنگام مشاهده با تلسکوپ ، اورانوس بصورت حلقه کوچکی به رنگهای سبز و آبی دیده می‌شود. 15 قمر اورانوس تا کنون کشف شده‌اند که به موازات استوای سیاره و در جهت چرخش سایره ، به دور آن می‌چرخند. در اثر انحراف محور چرخش اورانوس ، صفحه استوای سیاره تقریباً عمود بر صفحه دایرة البروج است.

به همین سبب ، گاهی اوقات مانند سالهای 1945 و 1987، اگر از زمین به اورانوس بنگریم فقط قطب آن دیده شده ، مدار قمرهای سیاره تقریباً بصورت صفحه‌ای کامل به نظر می‌رسد. بعضی اوقات نیز ، مانند سالهای 1966 و 2008 ، کناره مدار قمرهای اورانوس دیده شده ، چنین به نظر می‌رسد که قمرها در مسیری مستقیم عقب و جلو می‌روند.
خواص فیزیکی اورانوس 

محور چرخش اورانوس حدود 98 درجه نسبت به صفحه مدار سیاره به دور خورشید انحراف دارد. بنابراین اورانوس بر خلاف سایر سیاره‌ها ، روی محوری تقریباً افقی می‌چرخد. انحراف محور اورانوس تأثیر زیادی بر قطبهای سیاره می‌گذارد و باعث می‌شود که هر قطب از دوره تناوب مداری که 84 سال زمینی طول می‌کشد، 42 سال را در روشنایی و 42 سال دیگر را در تاریکی بگذراند. به هر حال ، اورانوس به قدری از خورشید دور است که تفاوت دما در قطبها در طول تابستان و زمستان فقط 2 درجه سانتیگراد (3.6 درجه فارنهایت) است.

اورانوس سومین سیاره بزرگ منظومه شمسی بوده ، بزرگی آن 4 برابر زمین است. دوره تناوب مداری این سیاره 84 سال زمینی است و بعد از نپتون و پلوتون ، طولانی‌ترین مدار را دارد.

تصادم عظیم احتمال دارد که در گذشته ، جسم آسمانی بزرگی به یک طرف اورانوس برخورد کرده و باعث انحراف محور چرخش آن شده است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حلقه‌های اورانوس

بخاطر تیرگی زیاد مواد سازنده حلقه‌های اورانوس ، مشاهده آنها بسیار مشکل است. در سال 1977، این حلقه‌ها در مسیر نور یک ستاره قرار گرفته و بدین ترتیب کشف شدند. کاوشگر فضایی ویجر2 در سال 1986 یازده حلقه باریک این سیاره را از نزدیک مورد بررسی قرار داد. مواد تشکیل دهنده این حلقه‌ها سنگهایی به اندازه یک متر (یک یارد) هستند. پهنای حلقه "اپسیلون" از 20 تا 100 کیلومتر (12 تا 60 مایل) متغیر است.

قمرهای اورانوس 

15 قمر تا کنون برای اورانوس شناخته شده‌اند که مواد تشکیل دهنده تمام آنها مخلوطی از سنگ و یخ است. در سطح چهار قمر بزرگ اورانوس (ابرن ، تیتانیا ، آمبریل ، آریل) گودالهای شهابسنگی وجود دارند. سطح میراندا ، پنجمین قمر بزرگ اورانسو ، مشخصات مختلفی دارد، از جمله دشتهایی پوشیده از گودالهای شهابسنگی قدیمی ، تپه‌های بزرگ و دره‌های عمیقی که سطح این قمر را شکافته‌اند. به نظر ستاره شناسان ، دلیل ویژگیهای متفاوت سطح میراندا این است که این قمر احتمالاً بر اثر یک تصادم عظیم متلاشی شده و سپس دوباره جمع شده است.

فاصله متوسط از خورشید	2.87میلیارد کیلومتر
قطر استوا	51118 کیلومتر
مدت حرکت وضعی	17.90 ساعت
مدت حرکت انتقالی	84.01 سال زمینی
سرعت مداری	6.81 کیلومتر در ساعت
دمای ابر فوقانی	-210 درجه سانتیگراد
جرم (زمین = 1)	14.53
چگالی متوسط (آب = 1)	1.29
جاذبه (زمین = 1)	0.79
تعداد قمر	15

نوشته شده توسط: اورانوس